Το Σκιάχτρο καταλάβαινε από τα σημάδια που γινόταν όλο και πιο φανερά. Τα πουλιά δε δίσταζαν ακόμη και να πετούν δίπλα του. Τα ευχάριστα πρωινά και η αδημονία του να δώσει τα νέα στον περιβολάρη έπαψαν. Εκείνος, ούτε το καλημέριζε ούτε συζητούσε τα συμβάντα της προηγούμενης νύχτας. Ένα ελαφρύ κρύο διαπερνούσε τα καλαμένια του κόκαλα. Το τέλος πλησίαζε...