Όλα τα ζωάκια της φάρμας θαύμαζαν τον κόκορα, τον Φούσκα,
και καμάρωναν που τον είχαν στο πλευρό τους.
– Ναι, χωρίς εμένα τίποτε δεν μπορεί να γίνει σωστά σε αυτή τη φάρμα!
Είμαι ένας και μοναδικός! θαύμαζε τον εαυτό του ο Φούσκας
και κάθε μέρα φούσκωνε ολοένα και περισσότερο από υπερηφάνεια.
Μέχρι τη μέρα που εμφανίστηκε στη φάρμα νέος συγκάτοικος…,
ένα εξωτικό παγόνι!
Η σπάνια ομορφιά του θάμπωσε όλα τα ζωάκια,
και ο κακομοίρης ο Φούσκας έπαθε κόκο-μπλόκο!
Πώς είναι δυνατόν να αγνοούν εμένα; Και αυτός πώς τολμάει να κοκορεύεται;
Εγώ είμαι ο κόκορας αυτής της φάρμας. Μόνο εγώ μπορώ να κοκορεύομαι!
μονολογούσε ο Φούσκας και πήρε την απόφαση να δράσει…