Κάντε πίσω. Έρχεται η Dido.
Τη λένε Διδώ. Το όνομά της το έχει κι ένα αστέρι, το Dido 209. Το λέει ο παππούς της που ήταν αστρονόμος. Όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει φωτογράφος άγριων ζώων. Φέτος είναι τριτάκι, ενώ ο Τσου, ο αδελφός της, πεμπτάκι. Την πρώτη μέρα του σχολείου ο διευθυντής μίλησε για τη μαύρη βίβλο. Όποιο παιδί κάνει μία, δύο, τρεις αταξίες θα μπαίνει στη μαύρη βίβλο. Κανείς δεν ξέρει τι είναι η μαύρη βίβλος. Αλλά σίγουρα ακούγεται πολύ τρομαχτική. Όταν η Διδώ κάνει την Τρίτη αταξία κι εξαφανίζεται, ο Τσου οργανώνει επιχείρηση διάσωσης. Ίσως τότε ανακαλύψουν το μυστήριο. Ίσως πάλι καταλάβουν πως όλα δεν είναι όπως φαίνονται. Και τότε θα τολμήσουν να πολεμήσουν το άδικο και τα σκοτάδια, όπου κι αν κρύβονται.
Here comes the sun ντουρουντουρου… ακούει εκείνο το πρωινό της πρώτης μέρας στο σχολείο η Διδώ. Ο μπαμπάς της λατρεύει τους Beatles και εκείνη εκείνον, όπως και τον παππού της Αρίσταρχο, όνομα έμπνευση από τον σπουδαίο αρχαίο επιστήμονα, αστρονόμο παρακαλώ, και τη γιαγιά της Βικτώρια. [...]
Η Διδώ και η μαύρη βίβλος είναι ένα από αυτά (ενν. αγαπημένα βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν). Συγγραφέας της η Μαρία Παπαγιάννη με τις όμορφες ιστορίες της, εκείνες που έχουν κάτι από τα παλιά παραμύθια της γιαγιάς αλλά με σύγχρονες πινελιές και άπλετο χιούμορ σκορπισμένο σαν αστερόσκονη εδώ και εκεί.