Ένας ποιητής, μόνος του, σε μία κάμαρα, για χρόνια πολλά, εξιστορεί το μέσα και το έξω μας· την ίδια στιγμή χάρις σ' αυτόν ατενίζουμε θαρραλέα τη ρίψη μας στο θέατρο του κόσμου.
Ένας ποιητής στοχάζεται πάνω στο πεπερασμένο, ατομικό, συλλογικό και ιστορικό· την ίδια στιγμή χάρις σ' αυτόν υψωνόμαστε πάνω από την περατότητά μας.
Ένας ποιητής καθίσταται ο δοξογράφος του ιστορικού γίγνεσθαι· την ίδια στιγμή χάρις σ' αυτόν μετατρεπόμαστε σε βιογράφους του μυστικού και απερίσταλτου "είναι" μας.
Ένας ποιητής μιλάει για όσους βρίσκονται στην αρπάγη του έρωτα· την ίδια στιγμή χάρις σ' αυτόν μεταμορφωνόμαστε θριαμβευτικά σε ό,τι αγαπάμε.
Ένας ποιητής διερωτάται για τη χρονικότητα και την απόληξή μας· την ίδια στιγμή χάρις σ' αυτόν αντέχουμε στη θέαση της έλευσης των κεριών που σβήνουν την ενσώματη παροντικότητα.
Ένας ποιητής ξιφομαχεί για το όλον της μνήμης· την ίδια στιγμή χάρις σ' αυτόν ενοποιούμε και πολλαπλασιάζουμε στο διηνεκές, το βιωμένο και ατιθάσευτο χρόνο.
Ένας ποιητής ονοματίζεται από τη γενέτειρά του· την ίδια στιγμή γίνεται παγκόσμιος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)